Wzbudzanie nadziei
Samo zgłoszenie się do terapeuty wiąże się z odczuwaniem nadziei na rozwiązanie problemów. Wysoki poziom oczekiwań na uzyskanie pomocy znacząco koreluje z efektami leczenia. Obserwowanie uczestników grupy, którzy mają podobne problemy i zaczynają je inaczej rozwiązywać, może wzbudzać nadzieję na zmianę w swoim życiu. Ponadto zauważanie zmian u innych pozwala przypuszczać, że poszukiwanie nowych rozwiązań i wprowadzanie ich w życie jest możliwe.
Poczucie podobieństwa
Ludzie zgłaszają się na psychoterapię z wyobrażeniem wyjątkowości własnych problemów. Czują się inni, samotni. Nierzadko mają przekonanie, że są głęboko zaburzeni. W grupie terapeutycznej osoby odkrywają, że inni także mają problemy, a niektóre z nich są podobne do jego własnych. W związku z tym zaczynają bardziej akceptować siebie, czują się mniej samotni.
Interpersonalne uczenie
Wchodząc do grupy, uczestnik demonstruje dostępne mu dotychczas zachowania. Dzięki otrzymywanym informacjom zwrotnym i samoobserwacji zaczyna zdawać sobie sprawę z natury własnych zachowań oraz ich wpływu na uczucia innych ludzi do niego i opinie innych o nim samym. W efekcie uczestnik grupy może stopniowo decydować się na nowe sposoby zachowania i wyrażania siebie. Nowe zachownia podjęte w grupie zaczynają być prezentowane na zewnątrz niej. Inni ludzie odpowiadają na nie pozytywnie. Obniża się poziom niepokoju, rośnie samoocena, a dzięki temu nasila się motywacja do zmian.
Odreagowanie
Uwolnienie się od silnych, dotychczas tłumionych uczuć jest ważnym czynnikiem terapeutycznym. Odreagowanie może polegać na dzieleniu się z grupą wydarzeniami wraz z towarzyszącymi mu silnymi uczuciami, takimi jak: wściekłość, strach, rozpacz, poczucie krzywdy, poczucie winy. W grupie z wysokim poziomem zaufania uczestnicy są zdolni do współprzeżywania z osobą wyrażającą trudne uczucia, okazują jej zrozumienie, wsparcie i akceptację. Osoba odreagowująca przeżywa ulgę związaną z uwolnieniem się od tłumionych napięć.
Wgląd
Wgląd można rozumieć jako uświadomienie sobie przez osobę treści dotychczas nieuświadamianych, zaakceptowanie ich, włączenie do dotychczasowej wiedzy o sobie i ewentualne nadanie temu nowemu doświadczeniu znaczenia w kontekście przeszłości i teraźniejszości. Nowa wiedza o sobie, stopniowo zdobywana w toku terapii, staje się podstawą zmiany zachowań przejawianych nie tylko wobec uczestników grupy, ale przede wszystkim osób, z którymi osoba jest związana.
Rozwijanie empatii
Duże znaczenie może mieć przeżycie w grupie doświadczenia, że jest się osobą pomocną innym ludziom. Uczestnicy grupy słuchają siebie wzajemnie, przekazują innym własne uwagi, wsparcie. W toku terapii zaczynają czerpać satysfakcję z pomagania innym, czują się potrzebni, zaczynają coraz bardziej wierzyć we własne siły.